KESK 7. Dönem Toplu Sözleşme Talepleri

Söze başladığımızdan beri bir toplu sözleşme sürecinden, toplu sözleşme tekliflerinden, toplu sözleşme masasından bahsediyoruz. Ama başta kamu emekçileri ve emeklileri olmak üzere tüm kamuoyu biliyor Aslında gerçek bir toplu sözleşmeden bahsetmek mümkün değildir.

Peki, ne var? Hani derler ya “deve desen deve değil, kuş desen kuş değil” misali…

Sözde masada iki taraf var. Ama işveren tarafı “konuyu, tarafları, kapsamı, masaya getirilen teklifin bu kapsama girip girmediğini ben belirlerim” diyor. “Sendikamız” diye nitelendirdiği konfederasyonu altı milyonu aşkın kamu emekçisinin ve emeklinin tek yetkilisi olarak görüyor.

Burada bitse iyi, devamı var. 12 yıldır sürdürülen Mevcut sistemde Bu düzende uyuşmazlık halinin bile baştan önlemi alınmış durumda. Hani olur da iktidarın ‘sendikamız dediği, kraldan çok kralcı yapı kamu emekçilerinin taban baskısı mutabakata imza atamadı. Ne olacak? Hakeme gidilecek.

Hakem kim? İki taraf arasında bir sorun olduğunda, tarafları dinleyip bağımsız karar veren bildiğimiz Hakem mi? Hiçbir ilgisi yok. Çünkü uyuşmazlıkta gidilen Kamu Görevlileri Hakem Kurul toplam 11 üyeden oluşuyor. Bunların başkan dahil 6’sı Cumhurbaşkanı tarafından atanan üyelerken, kurulda çalışanları temsilen 5 üye bulunuyor. 5 üyeden 1’si öğretim üyesi. Onu da konfederasyonların gösterdiği 7 aday içinden seçip atama yetkisi yine Cumhurbaşkanı’na verilmiş durumda. Tüm bunlara rağmen oyların eşitliği halinde başkanın yani Cumhurbaşkanının atadığı Hakem Kurulu Başkanın bulunduğu taraf çoğunluğu sağlamış sayılıyor. Üstelik bu Hakem Kurulu’nun 6 milyon kamu emekçisinin, emeklinin yaşamı, geleceği hakkında verdiği kararlara itiraz edilemiyor. Yargıya başvurulamıyor.

12 yıl boyunca 6 dönemdir sürdürülen bu garabet sistem yandaş konfederasyonun da işine geliyor. Böylece uyuşmazlık süreçlerini göstermelik bir iki eylemle geçiştirip topu Hakeme atabiliyor. “Ben ne yapayım? Elimden geleni yaptım ama hakem böyle karar verdi” diyebiliyor. Gelin o zaman birlikte mücadele edelim çağrılarımıza da bu nedenle kulak tıkıyor.

Bu da yetmezmiş gibi, aileleri ile birlikte 20 milyonluk bir kitlenin geleceği kediye ciğer emanet etme misali masaya yetkili sıfatı ile oturtulan, varlığını siyasal iktidara borçlu yandaş bir yapıya bırakılmış durumda.

Geldiğimiz noktada kapsamından, tarafların belirlenmesine, grev hakkımızın yasal güvence altına alınmamasından uyuşmazlık durumunda devreye girecek olan Hakem Kurulunun yapısına kadar onlarca temel sorunu bulunan, hak arama yollarını kapatan, TÜİK’in çarpık enflasyon rakamlarına endeksli maaş artışlarına indirgenen, temel hiçbir sorunumuzu çözmeyen mevcut bu garabet ‘toplu sözleşme’ sistemi tam altı kez iflas etmiştir.

Dolayısıyla burada bir kez daha altını çiziyoruz. Gerçek, evrensel bir toplu pazarlıkla uzaktan yakından hiçbir ilgisi olmayan mevcut toplu sözleşme sistemi devam ettiği sürece yaşadığımız sorunların çözülmesi mümkün değildir.

Bunun için biz KESK olarak öncelikle; 6 milyonu aşkın kamu emekçisinin ve kamu emeklisinin ortak ekonomik, sosyal, demokratik, özlük ve mesleki hak ve çıkarlarını temel alan; iktidarın hem işveren olarak tarafı hem hakem olmadığı; her sendikanın, konfederasyonun kendi üyeleri adına masaya oturabildiği; kadın kamu emekçilerinin kendi talepleri ile masada temsil edildiği; başta ILO sözleşmeleri olmak üzere uluslararası sözleşmelerle, evrensel sendikal hak ve özgürlüklerle uyumlu; grev hakkı ile tamamlanmış gerçek bir toplu sözleşme istiyoruz. YOKSULLUK SINIRININ ÜZERİNDE ÜCRET TALEP EDİYORUZ!

12 yıldır “toplu sözleşme” adı ile sürdürülen oyunların soncunda maaşlarımız reel olarak buharlaşmış, satın alma gücümüz erimiş, yoksulluğumuz artmıştır. Çünkü işveren tarafı her seferinde orta vadeli planlardaki, bütçelerdeki hedeflerini önümüze koymuş ve biz bunun gerçekleşeceğini öngörüyoruz diyerek maaşlarımızdaki artışlarımızı TÜİK’in sanal enflasyon rakamlarına bağlamıştır.

Yandaş konfederasyon yöneticileri de önlerine konulan bu sanal rakamlara dayalı maş artışlarına imza atmış, bazen de bu sanal rakamları yarım puan arttırmayı bile “tarihi başarı” saymıştır.

Biz KESK olarak yıllardır TÜİK rakamları yalan, yoksulluk gerçek diyoruz. Bizi iktidarın siparişi ile açıklanan TÜİK’in sahte enflasyon rakamları değil, yaşadığımız gerçek enflasyon, hayat pahalılığı eziyor diyoruz. Çünkü yıllardır çarşıda, mutfakta yaşadığımız gerçek enflasyon 2 ise TÜİK bunu 1 puan hatta bazen yarım puan gösteriyor.

Aslında iktidarın kendisi de TÜİK’in sahte enflasyon rakamlarına inanmıyor. Ama bu durumu bile son bir yıldır sahnelediği “refah payı oyunu” ile fırsata çevirmeye çalışıyor. İktidar daha öncesinde ve 12 yıldır süren toplu sözleşmelerde bir kez olsun refah payı vermeye yanaşmamıştır.

Refah payı oyununa 2022’nin ilk altı ayı için “%2,5 refah payı veriyoruz” diyerek başladılar Ama sözlerini tutmadılar. Maaşlarımızda yapılan %2,5’luk artışı bile izleyen altı ayın enflasyon farkından düştüler.

Refah payı oyunu seçimlere giderken maaşlarımızda toplu sözleşme zammı, enflasyon farkına ilave 13 puanlık artışla sürdürüldü. Ama bu artışın yapıldığı TÜİK enflasyonu %15,39 iken ENAG enflasyonu %38,57’ydi. Buna rağmen iktidar ENAG rakamının 8,5 puan altında kalan artışla her fırsatta övünmeye devam etti.

Son olarak seçimlerden önce “En düşük memur maaşını 22 bin TL’ye çıkaracağız, artışı emeklilere de yansıtacağız” dediler. Ama sözlerini yine tutmadılar. Mevcut emekliyi ve bugünün çalışanı yarının emekli adayı milyonları perişan eden yeni bir ücret-maaş rejimi getirdiler.

Buna göre her üçünden ikisi hazine katkısı ile 7.500 TL olan en düşük maaşı alan emekliye “size seyyanen bir ödeme falan yok, %25 artışla yetinin” denilerek dalga geçilmiştir. Açlık sınırının 11 Bin TL’yi aştığı koşullarda en düşük kamu emeklisi aylığı 9.875 TL’de kalmıştır.

Çalışmaya devam edenler olarak bizim ise taban maaşlarımız enflasyon farkı ve toplu sözleşme artışı ile toplamda %17,55 oranında arttırılmıştır. Bunun üzerine ilave seyyanen ödenek adı ile 8.077 TL eklenmiştir.