İş Yeri Hekimliği Kanun Teklifi

1219 sayılı Tababet ve Şuabatı San'atlarının Tarzı İcrasına Daire Kanun'un 12'nci maddesinin üçüncü fıkrasına 2 Ocak 2014 tarihli ve 6514 sayılı Kanunun 21'inci maddesi ile getirilen; ''kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan ve yöneticilik görevi bulunmayan tabipler ile aile hekimleri, kurum ve kuruluşlarındaki çalışma saatleri dışında ve kurumlarının izniyle aylık otuz saati geçmemek üzere iş yeri hekimliği yapabilir. Döner sermayeli sağlık kuruluşları ise kurumsal olarak işyeri hekimliği hizmeti verebilir.'' şeklindeki düzenleme ile tabiplere asıl görevlerinin dışında kanunda belirtilen şartlarda işyeri hekimliği yapma olanağı sağlanmıştır.

6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu'nun 8'inci maddesinin 7'nci fıkrasında ise; kamu kurum ve kuruluşlarında ilgili mevzuata göre çalıştırılan işyeri hekimi veya iş güvenliği uzmanı olma niteliğini haiz personel, gerekli belgeye sahip olmaları şartıyla asli görevlerinin yanında, belirlenen çalışma süresine riayet ederek çalışmakta oldukları kurumda veya ilgili personelin muvafakati ve üst yöneticisinin onayı ile diğer kamu kurum ve kuruluşlarında görevlendirilebilir. Bu şekilde görevlendirilecek personele, görev yaptığı her saat için 200 gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı tutarında ilave ödeme, hizmet alan kurum tarafından yapılır. Bu ödemeden damga vergisi hariç herhangi bir kesinti yapılmaz. Bu durumdaki görevlendirmeye ilişkin ilave ödemelerde, günlük mesai saatlerine bağlı kalmak kaydıyla, aylık toplam seksen saatten fazla olan görevlendirmeler dikkate alınmaz.'' hükmü ile işyeri hekimi olabilmenin şekli şartları ile alınabilecek tavan ücret belirlenmiştir.

Bilindiği üzere işyeri hekimliği yapan tabiplerin büyük çoğunluğu pratisyen ve aile hekimlerinden oluşmaktadır. Pratisyen hekimlerle aile hekimlerinin aynı bir uzmanlık alanı bulunmadığından döner sermaye gelirleri çok kısıtlı kalmaktadır. Kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan ve yöneticilik görevi bulunmayan tabiplere işyeri hekimliği için verilen iznin 30 saate düşürülmesi en çok pratisyen hekimlerle aile hekimlerini etkilemiştir. Pandemi koşullarında büyük bir özveriyle çalışan söz konusu hekimler bu uygulamayla ekonomik olarak daha da zor koşullara itilmiştir. Kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan ve yöneticilik görevi bulunmayan hekimlere verilen işyeri hekimliği izni aylık 30 saatten en az 80 saate çıkarılmalıdır.

11 Nisan 1928 tarihli ve 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı San'atlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun2un 12'nci maddesinin 3'üncü fıkrasının dördüncü cümlesi ''kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan ve yöneticilik görevi bulunmayan tabipler ile aile hekimleri, kurum ve kuruluşlarındaki çalışma saatleri dışında ve kurumlarının izniyle aylık seksen saati geçmemek üzere iş yeri hekimliği yapabilir.'' şeklinde değiştirilmiştir.