Gün içinde sürekli çocuklara yapma, konuşma, dokunma, koşma gibi olumsuzluk ekinin baskın olduğu kelimelerle hitap edebiliyoruz. Bazen bunu farkına varmadan bile yapabiliyoruz.
Çocuklarla bu şekilde emir verir gibi konuşmak çocuğa olumsuz etki ediyor, çocuğu olumsuz davranışlara daha çok yönlendiriyor. Çünkü beyin burada direk eyleme odaklanıyor. Yani yapma, yap gibi algılanabiliyor. Hem çocuklar kendilerine emir verir gibi konuşulmasından çok rahatsız oluyorlar.
Bu noktada anne babaların çocuklara şu şekilde konuşmasını öneriyorum, (çocuk koşuyor) şimdi yavaş yürüyoruz, (çocuk oyuncaklara vuruyor, kırmaya çalışıyor) oyuncaklarla nazikçe, güzelce oynuyoruz, (çocuk kediyi rahatsız ediyor) kediyi böyle seviyoruz gibi... Hem daha kibar ve nazik konuşmalar çocukların hoşuna gidiyor ve çocukta olumlu etki yapıyor, hem de biz çocuğumuza olumlu bir rol model oluyoruz.
Evde bir deneyin, olumsuzluk eklerini hayatınızdan çıkarın ya da daha az kullanmaya çalışın. Bakalım sizin çocuğunuz nasıl tepki veriyor, çocuğunuzun davranışlarında olumlu ne gibi değişiklikler oluyor? Zaten hayatımızın genelinde de böyle değil midir? Ne kadar çok olumsuza odaklanırsak o kadar çok olumsuzluğu hayatımıza çekeriz. Olumlu olayları hayatımıza çekmek biraz da aslında bizim elimizde.
Nilüfer KABALI BULUT
Eğitimci-Yazar